Kiedy King miał 3 lata, jego ojciec, Donald Edwin King, opuścił rodzinę. Jego matka, Nellie Ruth Pillsbury, wychowała samotnie syna i jego adoptowanego starszego brata – Davida. Mieli często problemy finansowe. Przeprowadzili się do domu rodzinnego Ruth, do Durham w stanie Maine.
Jako dziecko, King był świadkiem nieszczęśliwego wypadku – jeden z jego przyjaciół został potrącony przez pociąg i zmarł.
King zaczął pisać bardzo wcześnie. Namówiła go do tego matka. Dostał od niej na Boże Narodzenie pierwszą maszynę do pisania marki Royal. W 1960 r. napisał pierwsze opowiadanie, które wysłał do wydawcy. Niestety, bez odpowiedzi. Pierwszym, które udało mu się opublikować było Byłem nastoletnim rabusiem grobów, które Mike Garret (wydawca) opublikował pod tytułem W półświecie grozy. Stworzył wraz z bratem niskonakładową gazetkę o tytule Szmatławiec Dave'a, który rozprowadzali po rodzinnym miasteczku. W szkole napisał opowiadanie oparte na filmie Studnia i wahadło, wydał je we własnym wydawnictwie, które zatytułował V.I.B., i sprzedawał je przyjaciołom. Kiedy nauczyciele odkryli ten proceder, zmusili go do oddania zysków ze sprzedaży. Jako dziecko uwielbiał oglądać filmy, czytać komiksy oraz serię książek Opowieści z Krypty.
W latach 1966 do 1971, King studiował anglistykę na Uniwersytecie Stanu Maine, w Orono. Od drugiego roku pisał do kolumny w studenckiej gazecie Maine Campus, zatytułowanej King's Garbage Truck. Studia ukończył w 1970 roku, tym samym nabył prawo do nauczania języka angielskiego na poziomie licealnym. Rok po studiach, w 1971 roku, poślubił Tabithę Spruce. Mają trójkę dzieci – Naomi Rachel, Owen Phillip i Joe Hill. Aby opłacić studia, King pracował w wielu zawodach, również w pralni przemysłowej. Następnie uczył angielskiego w Hampden Academy w Hampden, stan Maine. Rodzina Kingów miała spore problemy finansowe, dlatego Stephen pisał opowiadania (większość była publikowana w męskich magazynach), aby związać koniec z końcem. Jak pisze we wstępie do Carrie, jeśli jedno z ich dzieci przeziębiło się, Tabitha żartowała "Dalej, Steve, wymyśl jakiegoś potwora". Stephen King miał przez ponad dziesięć lat problemy z alkoholem.
W tym okresie, King rozpoczął wiele powieści. Pierwsza, Carrie, miała początkowo być zwykłym opowiadaniem, jednak przerodziła się w coś większego. Jest to opowieść o młodej dziewczynie obdarzonej paranormalnymi zdolnościami. King miał problemy z ukończeniem tej pierwszej powieści, zniechęcony wyrzucił ją raz do śmieci. Dopiero żona odratowała powstającą powieść i zachęciła męża do dalszej pracy. Po ukończeniu powieści, King wysłał maszynopis do wydawnictwa Doubleday i zapomniał o niej. Przypomniał sobie, kiedy dostał ofertę wydania jej za $2,500. Krótko później, wartość Carrie wzrosła tak niesamowicie, że Stephen King sprzedał prawa do drugiego wydania swojej powieści za $400,000. Krótko po wznowieniu, jego matka umarła na raka. Jego ciotka Emrine przeczytała jej powieść zanim umarła.
W książce Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika King przyznaje, że w tym czasie był prawie ciągle pijany, a z alkoholizmem walczył ponad dziesięć lat. Dodaje ponadto, że był nietrzeźwy na pogrzebie swojej matki. "Uważam, że poszło mi całkiem nieźle, biorąc pod uwagę jak bardzo byłem wtedy pijany". Swój portret jako ojca alkoholika umieścił w jednej ze swoich powieści Lśnienie, do czego nie przyznawał się przez wiele lat, nawet przed sobą. Z nałogu pomogła mu wyjść rodzina i przyjaciele.
Stephen King w chwili obecnej mieszka wraz z żoną w Bangor, stan Maine. Oprócz tego ma rezydencję zimową nad Zatoką Meksykańską w Sarasocie, na Florydzie. Ich dzieci są już dorosłe i żyją osobno. Owen i Joseph są również pisarzami, a jedyna córka Kinga Naomi jest wielebną w Powszechnym Kościele Antytrynitariuszy w Plantation, w stanie Floryda, gdzie żyje ze swoim partnerem.
Stephen King od 1981 jest najbogatszym pisarzem świata. Przez 35 lat dorobił się majątku przekraczającego 2 miliardy dolarów.
Stephen King jest wielkim fanem baseballu, w szczególności drużyny Boston Red Sox. King był trenerem drużyny syna Owena Bangor West team i poprowadził ją do Mistrzostw Małej Ligi stanu Maine w roku 1989. To doświadczenie zaowocowało esejem Pałka niżej, które ukazało się najpierw w magazynie New Yorker, a później w zbiorze opowiadań Marzenia i koszmary. King uważa "Head Down" za jeden ze swoich najlepszych tekstów opartych na faktach.
W 1999 roku King napisał powieść Pokochała Toma Gordona, w której zamieścił postać byłego miotacza zespołu Boston Red Sox – Toma Gordona.
Z pomocą (oraz dotacjami) Stephena i Tabithy Kingów w 1992 roku otwarto w Bangor, w stanie Maine Mansfield Stadium, boisko dla Małej Ligi (które gości zarówno graczy ze szkoły średniej jak i Ligę Seniora).
W 2005 roku King zagrał w filmie Fever Pitch miotacza, który psuje zagranie na początku sezonu.
19 czerwca około 16:30 spacerował chodnikiem ulicy 5 w Center Lovell, w Maine. Kierowca Bryan Smith zboczył z trasy przez swojego Rottweilera o imieniu "Bullet" i potrącił Kinga, który wylądował około 4 metry poza chodnikiem ulicy 5.Zastępca szeryfa hrabstwa Oxford, Matt Baker zanotował, że świadkowie nie zauważyli, żeby kierowca jechał zbyt szybko lub brawurowo[6]. Baker stwierdził również, że King został uderzony od tyłu, podczas gdy oficjalna strona Kinga podaje, że King był zwrócony twarzą do nadjeżdżającego pojazdu. Jednak bezsprzeczne jest, że Smith odwrócił się, by uspokoić psa, skręcił i nie obserwował drogi, kiedy potrącił Kinga.
Stephen King był przytomny na tyle, by dać zastępcy szeryfa numer telefonu, aby ten poinformował o zdarzeniu rodzinę. King podał również w wywiadzie, że powiedział lekarzowi o tym, iż czeka go szok – i wiedział bardzo dobrze czym jest szok, bo pisał o strasznych ranach cały czas; zapytał lekarza czy jest aż tak źle, jak wygląda. Pisarza najpierw przetransportowano do Northern Cumberland Hospital w Bridgton, a potem poleciał helikopterem do Central Maine Hospital w Lewiston. Jego obrażenia – wielokrotne złamanie biodra, połamane żebra i uszkodzone płuco – unieruchomiły go w szpitalu na prawie trzy tygodnie, do 9 lipca.
Wcześniej tego roku King ukończył prawie całą powieść Buick 8, gdzie jeden z bohaterów ginie w wypadku samochodowym. Sam King uważa, że nie należy upatrywać w tym niesamowitych zbiegów okoliczności. Motyw wypadku samochodowego był już w innych powieściach, takich jak Misery, Martwa strefa, Bezsenność, Christine. Krótko po wypadku King napisał powieść Łowca snów, której główny bohater również został potrącony przez samochód.
Po pięciu operacjach w dziesięć dni i terapii King wznowił prace nad Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika w lipcu, chociaż wciąż bolało go biodro i mógł siedzieć tylko około 40 minut zanim ból stawał się nie do zniesienia.
Prawnik Kinga i dwóch innych odkupiło od Smitha feralny samochód za 1.500 USD, głównie po to, aby zapobiec jego pojawieniu się na aukcji internetowej. Samochód został później zniszczony na złomowisku, o czym wspomniał King podczas wywiadu. Powiedział również, że miał ochotę potraktować go młotem pneumatycznym. Smith, niepełnosprawny pracownik budowlany, przedawkował leki przeciwbólowe 21 września 2000 (dzień urodzin Kinga) i zmarł w wieku 43 lat.
